Największe błędy dowódców w II wojnie światowej

BITWA O ANGLIĘ, BLITZKRIEG, ATAK NA ZSRR, KAMPANIE PUSTYNNE, BITWA O ATLANTYK, WOJNA NA PACYFIKU, BITWA POWIETRZNA O BERLIN.
Wojna bez błędów nie jest możliwa. Wojna jest sztuką improwizacji i nawet najlepsi dowódcy nie są w stanie uniknąć pomyłek. Kiedy jednak błędy są skutkiem niekompetencji, zbytniej pewności siebie, uporu, ambicji, żądzy sławy, ulegania emocjom czy lekkomyślności, muszą zostać napiętnowane.

• Grzech pychy: przed rokiem 1940.
• Fatalna zwłoka: bitwa o Anglię.
• Zbytnia pewność siebie: walki w Związku Radzieckim 1941.
• Porażki na własne życzenie: kampanie na pustyni.
• Mania wielkości: od Al-Ghazala do Al-Alamajn.
• Przesadny optymizm i brak wyobraźni: bitwa o Atlantyk.
• Cena ryzyka: atak japoński na Stany Zjednoczone w 1941.
• Błędna koncepcja: ofensywa bombowa w Europie 1940-43.
• Ułuda niezwyciężoności: kampania na Pacyfiku 1942.
• Skłonności samobójcze: bitwa w zatoce Leyte 1944.
• Hazard pod Arnhem: ofensywa powietrznodesantowa w 1944.

Jak doszło do najbardziej fatalnych w skutkach posunięć generałów, admirałów i marszałków II wojny światowej? Czy istnieje jakiś wspólny mianownik błędów takich dowódców jak Gamelin, von Rundstedt, Wavell, Montgomery, Yamamoto, Dönitz, Auchinleck, Hitler, Stalin? Dlaczego w bitwach na lądzie, morzu i w powietrzu popełniono pomyłki, które wydłużyły wojnę i rozszerzyły jej zasięg, a tym samym powiększyły liczbę ofiar i skalę zniszczeń?

KENNETH MACKSEY, brytyjski historyk specjalizujący się w historii wojen, zwłaszcza II wojny światowej, który przez lata badał przyczyny militarnych niepowodzeń, dowodzi, że arogancja, samozadowolenie, nieumiejętność podejmowania decyzji czy wręcz lenistwo, przyczyniają się do najgorszych porażek w czasie wojny.